'Ik ben er tot je mijn naam uitspreekt'
- De stilte -
De afgelopen nachten werd ik wakker gehouden.
Een onwezenlijke gebeurtenis zette een gang aan gedachten in beweging.
Ik kon het niet laten om te denken aan de mensen die er bewust voor kozen om ons te verlaten.
Omdat het niet meer ging.
Omdat het leven voor hen zo zwaar woog op de borst.
Omdat hun gedachtepatroon het niet meer toeliet om er met iemand over te praten.
Ik koos ervoor om in mijn pen te kruipen en erover te schrijven.
Ik hoop dat dit iets kan veranderen voor iemand, ergens.
Voor iedereen die hier nood aan heeft, maar vandaag voor Kjell.
Dag Kjell.
We kenden mekaar, maar ook nu niet zo goed.
Wel voldoende om jouw lach te krijgen, een knuffel en 'cava'?
Wellicht zou je niet gedacht hebben dat ik, de sporadische groet, naar jou een brief zou richten. Toch wel hoor.
Ik wil vooral lief met je zijn omdat ik me kan voorstellen dat jouw gedachten jou genoeg gekweld hebben.
Het spijt me zohard om dat te vernemen.
Uiteraard deelt een introverte extravert niet alles.
Hij wil niemand belasten met zijn ‘probleem’.
Ik wil je vooral niet te veel vragen stellen, want als ik heel eerlijk ben:
Ik begrijp het, maar dat wil niet zeggen dat ik er akkoord mee ben.
De schokgolf waarmee je jouw boodschap duidelijk maakte, bracht wel wat teweeg.
Ik begrijp dat de druk op je borst te zwaar woog.
En dat het gewicht iedere dag zwaarder werd door de stroom aan donkere gedachten, dat begrijp ik ook.
Onze gedachten voeden dat gewicht namelijk.
Het is bijzonder moeilijk om dit te moeten dragen.
Ik wil dat je weet dat je niet bent wat je denkt - en dat niet al wat je denkt juist of waarachtig is.
Ik hoop dat iedereen die deze boodschap leest, dit ook meeneemt in zijn gedachtestroom.
‘Niet al wat ik denk is waar”. (herhaal.dit.zo.vaak.mogelijk)
Het zit hem nu eenmaal in onze menselijke aard om een schuldige aan te duiden.
Ik probeer dat niet te doen, maar de menselijkheid in mij neemt over.
Ik geef jou of Tim of Jordan zeker niet de schuld.
Maar ik wil wel dat je weet dat het wél anders had gekund.
Voor jou, maar voor de 4 andere mensen die zich ieder dag opnieuw in ons land van het leven beroven.
Omdat het niet meer gaat, omdat het zwaar is, omdat we eenzaam zijn, omdat we niet meer willen voelen, omdat het leven er zo uitzichtloos uitziet.
Van lockdowns tot financiële drama’s in 1 ademhaling, ik begrijp dat ons niet veel vertrouwen geeft in de toekomst.
Als de wachttijden oplopen om onze geestelijke gezondheid aan te pakken, dan wil ik dat je weet dat ik er voor je ben.
Spreek het uit. Zeg luidop:
Het gaat nu even niet.
Maar lach het niet weg.
Want nét dat is wat het zo dramatisch maakt.
Het had anders gekund.
Een signaal of iets waardoor je toch iemand belde.
Ik hoop dat ik deze persoon kan zijn voor iemand als ik het niet voor jou kon zijn.
Ik maakte deze stickers door jou.
Voor jouw familie, jouw vrienden, en alle mensen die je gekend hebben.
Ik zal er mijn taak van maken om deze zoveel mogelijk te verspreiden om signaal, of een lichtpuntje te geven aan iemand die het op dat moment nodig heeft en dit toevallig leest.
Op een auto, op een voordeur, ergens.
Om te laten weten dat er altijd een luisterend oor is.
De weg is nog lang.
Maar minder lang als we dit samen doen.
Ik hoop dat de aarde zacht voor je is, en dat het licht je de warmte geeft die je zoekt.
Ik stuur je al mijn liefde.
Liefs, syl.
Onze mentale gezondheid vraagt om aandacht
In ons land zijn de cijfers bijzonder hoog als het zelfdoding aankomt met een cijfer van 1727 slachtoffers per jaar. (2019 dus voor de pandemie)
Laat ons het signaal zijn of het lichtpuntje van onze kinderen, vrienden maar ook ouders die dagelijks vechten tegen de donkere gedachten.
ZIt je met vragen over zelfdoding, of ken je iemand die hulp kan gebruiken 1813 is het gratis nummer van de overheid.
Samen mentaal sterker.
Gratis stickers te verkrijgen in studio.
de #mentaal(ver)sterker
