We kennen het allemaal wel.
Het beestje "angst" dat ons reptielenbrein activeert waardoor we overschakelen op onze vluchtinstincten.
Angst is een intense emotie die ontstaat als reactie op een bedreiging of gevaar. Het is een natuurlijke menselijke emotie die zich heeft ontwikkeld om ons te helpen potentiële risico's en gevaren in onze omgeving te herkennen en erop te reageren. Angst kan beschermend of schadelijk zijn, afhankelijk van hoe het wordt ervaren en beheerd. Wanneer angst overweldigend of irrationeel wordt, kan dit leiden tot fobieën, paniekaanvallen en andere angststoornissen die het dagelijks leven kunnen verstoren. Tegelijkertijd kan angst ook een krachtige motivator zijn voor verandering en groei. Het onder ogen zien en overwinnen van onze angsten kan ons helpen veerkracht, moed en vertrouwen in onze mogelijkheden te ontwikkelen. Uiteindelijk is angst een complexe en veelzijdige emotie die elk aspect van ons leven raakt.
Door onze angsten te begrijpen en te leren beheersen, kunnen we de uitdagingen van het leven comfortabeler tegemoet gaan.
Er zijn angsten die we onder ogen moeten zien, zoals de angsten van Alfonso.
Alfonso (of 'Alfi' voor mij) is een liefhebber van literatuur en verblijft regelmatig in de natuur, onder de bomen en met de dieren. Daarnaast werkt hij en zorgt hij voor zijn dementerende moeder, Maria. Alfonso leeft in een constante angst-modus, angst om zijn moeder te verliezen en vooral angst om door haar vergeten te worden.
Ik ken Alfi en zijn moeder Maria persoonlijk.
Maria herkent me soms, en soms ook niet.
Maar aan mijn knuffels kan ze niet ontkomen.
Vorig jaar vierden we samen de verjaardag van Alfi in Barcelona.
Het was een emotioneel moment toen Maria de avond voor zijn verjaardag hem opbelde om hem alvast een gelukkige verjaardag te wensen. Uit voorzorg mocht ze het vergeten de dag nadien.
Er is een pijnlijke maar reële angst die in het hart van Alfi nestelt; de angst dat de eigen ouder je niet meer herkent. Een thema dat perfect weerspiegeld wordt in de Disneyfilm Coco, waarin het gaat over 'Dia de los muertos' en 'vergeten worden wanneer je foto niet meer omhoog hangt bij je familie.
Maar deze angst mag Alfi's leven niet meer controleren.
Tot die dag zich niet voordoet, moet hij begrijpen dat hij van elk moment moet genieten.
Want als de angst er niet meer is, blijft er niets meer over. Alleen hijzelf.
Voor het ontwerp liet Ik liet me inspireren door de woorden van Frank Herbert uit Dune, een boek dat Alfonso las die litanie tegen angst bevat: Fear is the mind-killer -
"De witte nachtuil stelt Alfi voor die de angst wegveegt uit het boek, en alleen hij blijft over.
the fear is GONE. Ooit komt die dag wel, maar tot dan geniet van elk helder moment met jouw mama.
I Love you Alfi & Maria, and I will remember you.
Sylvia,
"Remember me, though I have to say goodbye
Remember me, don't let it make you cry
For even if I'm far away, I hold you in my heart
I sing a secret song to you each night we are apart
Remember me, though I have to travel far
Remember me each time you hear a sad guitar
Know that I'm with you the only way that I can be
Until you're in my arms again, remember me.
Miguel